|
Uczeń:
Pośród niesnasków Pan Bóg uderza
W ogromny dzwon,
Dla słowiańskiego oto papieża
Otwarty tron.
Twarz jego, słońcem rozpromieniona,
Lampą dla sług,
Za nim rosnące pójdą plemiona
W światło - gdzie Bóg.
Więc oto idzie papież słowiański,
Ludowy brat
Oto już leje balsamy świata
Do naszych łon,
Hufiec aniołów kwiat
On rozda miłość, jak dziś mocarze
Rozdają broń,
Sakramentalną moc on pokaże,
Świat wziąwszy w dłoń.
Juliusz Słowacki - "Papież Słowiański".
Podkład muzyczny - utwór Andre Rieu.
Następnie rozlega się głos (oryginalne nagranie z 16 X 1978 roku):
"Annuntio vobis gaudium magnum - habemus Papam".
Uczeń:
Tymi słowami kardynał Felici ogłosił Miastu i światu wybór nowego papieża, Papieża Polaka. Jan Paweł II - Papież z Polski.
Uczeń:
Wnet później już biły dzwony rzymskie.
Biły krakowskie. Biły na całym świecie.
Biły radośnie.
Pieśń "Barka".
Uczeń:
Jan Paweł II, który od tej pory przestał metropolitą krakowskim ukazał się na balkonie bazyliki Piotrowej, uśmiechał przyjaźnie i mówił, że przybywa z dalekiego kraju.
Uczeń:
Czy nie żal ci stoków Wawelu?
Podhala, co we mgle ginie?
Nad Tybrem zapyta cię wielu
Jak Piotra: Quo vadis, Domine?
Odpowiesz, jak król nasz spod Wiednia,
Idę kruszyć krzywd okowy
Spełnia się Piastów przepowiednia,
o triumfie z Częstochowy.
Tyś uwieńczeniem naszych marzeń
Jakie twa biała postać budzi
W potoku coraz nowych zdarzeń
Jesteś nadzieją wszystkich ludzi.
Mieczysław Szwej - "Polonijna pieśń o Papieżu - rodaku".
Podkład muzyczny - utwór Andre Rieu.
Uczeń:
Niedługo potem papież napisał te słowa:
"Drodzy Rodacy!
Niełatwo jest zrezygnować z powrotu do Ojczyzny.
Ale skoro taka jest wola Chrystusa, trzeba ją przyjąć.
Więc przyjmuję. Proszę was tylko, aby to odejście jeszcze bardziej nas połączyło
i zjednoczyło. Nie zapominajcie o mnie w modlitwie w całej naszej Ojczyźnie."
Pisał też:
"Bardzo pragnę do Was przybyć."
Dzisiaj już wiemy, że przybył. Przybywał kilkakrotnie. Zawsze niosąc słowa wiary, nadziei, miłości i pokoju.
Fragment kazania - Warszawa, 1979, Plac Zwycięstwa - Niech zstąpi Duch Twój.
Uczeń:
Jan Paweł II - Papież Polak - człowiek darzony szacunkiem przez wierzących
i niewierzących, najwyższy autorytet moralny naszych czasów.
Pieśń - "Niechaj zstąpi Duch Twój".
Uczeń:
Patrzymy na Ojca Świętego z zainteresowaniem, z zaciekawieniem, z uwielbieniem.
Jako fenomen postrzegany jest fakt, iż garnie się do niego młodzież całego świata. Nie jest to jednak idol. To autentyczny człowiek, który wiele wycierpiał, wiele przeszedł i ma wiele do powiedzenia. Młodzi czują Jego obecność; czują, że jest z nimi; widzą w nim prawdziwy autorytet i wielką młodość ducha, chociaż kieruje słowa trudne i wymagające.
Fragment kazania - Westerplatte 1987.
Uczeń:
Świat poznał i zaakceptował oryginalność papieża wyrażającą prostotę i po ludzku człowieczą serdeczność. Wciąż uśmiechnięty i życzliwy spotyka się z ludźmi.
Pokazał nam nie tylko jak żyć, ale także jak się modlić, jak śpiewać, jak żartować.
A oto jak ojca Świętego widzą inni znani ludzie:
Jan Englert:
"Bliskość i siła Jana Pawła II tkwi w tym, że jest On papieżem ludzi, że nad ludźmi się pochyla,
że ich dotyka i pozwala siebie dotykać. Nie poucza, nie gromi, nie schlebia - On podsuwa ludziom najwłaściwsze rozwiązanie ich problemów. W sposób mądry, taktowny, niekolokwialny uczy, jak żyć. Uczy jednostki, narody, państwa, ludzkość."
Marek Kotański:
"Spotkanie z Janem Pawłem II w Klinice Kardiologii w Krakowie, w 1997 roku, to najważniejsze wydarzenie mojego życia. Ten dzień to cezura, od tego momentu zaczęło się dla mnie coś nowego. Pamiętam, że kiedy mnie zaanonsowano, Papież podniósł radośnie rękę, a ja, jak zahipnotyzowany, podszedłem, ukląkłem i przytuliłem się mocno do jego dłoni. Często miałem kontakt z "możnymi tego świata", więc nie robi to już na mnie takiego wrażenia, ale tu było inaczej. Kiedy spojrzał, przeszedł mnie dreszcz, jakiś taki dziwny prąd. Poczułem wielkie szczęście, wielki spokój. Nigdy w życiu nie czułem takiego wszechogarniającego szczęścia. To wielka, świetlista postać. Miał takie dobre, wspaniałe oczy, patrzył na mnie z wielką miłością i niezwykłym oddaniem. Nigdy w życiu nie widziałem takich oczu. Pomyślałem, że gdyby terapeuci mieli takie spojrzenie, byłoby mniej zła na świecie. To były oczy świętego, który wybacza. Kiedy trzymał w swoich dłoniach moją dłoń, czułem że przelewa się we mnie wielka moc, że mam tak wiele siły do działania. Jego dotknięcie przypominało mi dotknięcie ręki mojej kochanej matki - to był dotyk kogoś bliskiego. To najbliższa mi ręka na świecie."
Zbigniew Hołdys:
"Papież jest przedstawicielem prawie już nieistniejącej klasy ludzi honoru. To jedyny człowiek, który jest dla mnie wiarygodny."
Uczeń:
Taki jest Papież Polak. Kochany, podziwiany, obdarzany największym szacunkiem. Największy autorytet moralny współczesnego świata. Zbliżające się 25-lecie pontyfikatu, to krok w rozwoju wiary dla Kościoła powszechnego i człowieka.
Uczeń:
Jan Paweł II jest 264 papieżem Kościoła powszechnego. Jego pontyfikat jest najdłuższy w tym stuleciu, nazywany jest także "pontyfikatem przełomu".
Uczeń:
Jan Paweł jako pierwszy papież przekroczył próg świątyni ewangelickiej oraz nawiedził synagogę, spotykając się z naczelnym rabinem.
Uczeń:
Jako pierwszy zorganizował Światowy Dzień Modlitw o Pokój.
Uczeń:
Po raz pierwszy od czasów reformacji modlił się z biskupami luterańskimi.
Uczeń:
Jako pierwszy spotkał się z przywódcą państwa radzieckiego.
Uczeń:
Jako pierwszy papież ogłosił list apostolski poświęcony kobietom, a następnie napisał "List do dzieci".
Uczeń:
Jako pierwszy w historii Kościoła odbył oficjalną pielgrzymkę do Ziemi Świętej i odprawił Mszę Świętą w Wieczerniku.
Uczeń:
Jan Paweł II - Papież z Polski.
Uczeń:
Wielka domeną pontyfikatu Jana Pawła II są podróże: bardzo trudne, złożone,
ale jednocześnie oryginalne. Papież Pielgrzym odbył ich 102 do niemal wszystkich krajów świata. Co roku spotyka się w Rzymie z ponad milionem osób, wśród nich niemałą liczbę stanowią Polacy.
Pieśń góralska - "Zycymy, Zycymy".
Uczeń:
Jan Paweł II w sposób godny najwyższego szacunku zmaga się ze starością, cierpieniem i chorobą. Mówi słowa trudne i wymagające, ale pełne szacunku dla każdego człowieka. Mówi tak, jakby mówił do każdego oddzielnie, by poruszyć jego umysł i jego sumienie.
Uczeń:
Taki jest Piotr naszych czasów. Niestrudzony Pielgrzym niosący na cały świat orędzie pokoju, miłości Boga i bliźniego.
Pieśń - "Nie ścigaj się z miłością".
Uczeń:
Zanim się pożegnamy, wypada stwierdzić, że spotkanie z Ojcem Świętym, z Jego osobą, wydarzeniami z życia, stanowią doskonały sposób kształtowania naszych własnych charakterów, ponieważ życie każdego człowieka składa się z obowiązku, cierpienia i radości.
Współczesny człowiek nie lubi wzorów i ideałów. Ale życie Ojca Świętego stanowi dla nas przykład do naśladowania, szczególnie z tym pochyleniem się nad każdym człowiekiem.
Uczeń:
Na placu świętego Piotra,
pustym o tej porze,
gdy już zgasły kolumny
(kruche świece z wosku),
przyklęknął nowy Papież
i szepnął:
"mój Boże"
po polsku.
I serce dzwonów zbudził
i wzruszył kamienie.
gdy szeptał w obcej mowie
dziełom mistrzów włoskich
codzienny, zwykły pacierz
zwykłych, prostych ludzi,
z podbeskidzkiej wioski.
I nagle podjęły
te polskie pacierze
kamienie z Koloseum
i zabrzmiało po polsku
radosne "Te Deum".
A w Beskidzie Jezus
frasobliwy
radośnie zapłakał.
I przyjąły ten pacierz
winnice w śpiewanie,
rozmodliły się rzeki,
drgnęła skała głucha...
a Bóg... przerwał różaniec.
Tak się zasłuchał.
Zbigniew Chałko - "Pacierz Polski".
| 